Ostatnio spodobała mi się gra z bronią SWT-40 więc troszke się nią zainteresowałem i postanowiłem tu o niej coś napisać.
Produkcja: ZSRR
Kaliber: 7,62 mm
Magazynek: 10 nabojów
Długość: 1226 mm
Waga: 4,51 kg z magazynkiem
Zasięg: 1500 m
W 1938 roku w ZSRR przeprowadzono konkurs na karabin samopowtarzalny, następcę karabinów powtarzalnych Mosin wz.1891/30 i niezbyt udanego karabinu automatycznego AWS. Zwycięzcą konkursu został Fiodor Tokariew.
Jego karabin został przyjęty do uzbrojenia w 1938 roku. W następnym roku wyprodukowano krótką serię karabinów oznaczonych jako SWT-38. Były one testowane w warunkach bojowych w czasie wojny zimowej. Efektem testów było wprowadzenie do produkcji w 1940 roku zmodernizowanej wersji karabinu Tokariewa oznaczonej jako SWT-40. Jednocześnie rozpoczęto wytwarzanie snajperskiej wersji SWT-40 wyposażonej w celownik optyczny PU.
Produkcja nowego karabinu okazała się znacznie trudniejsza niż starego Mosina, okazało się także że żołnierze Armii Czerwonej wykazują zbyt małą dbałość o broń w rezultacie czego karabiny SWT w ich rękach często się zacinały. W efekcie karabiny SWT stanowiły stosunkowo niewielką część broni długiej używanej przez wojska radzieckie i nigdy nie zastąpiły starszych wzorów.
Po ataku niemieckim na ZSRR w 1941 roku spora ilość SWT dostała się w ręce żołnierzy niemieckich. Otrzymały one oznaczenia Selbstladegewehr 258(r) (SWT-38), Selbstladegewehr 259(r) (SWT-40) i Selbstlade-Zielfernrohrgewehr 260(r) (SWT-40 z celownikiem PU).
W 1942 roku zaprzestano produkcji karabinu SWT-40 w wersji wyborowej.
Produkcję SWT zakończono w 1945, po rozpoczęciu produkcji karabinu samopowtarzalnego SKS.
źródło: wikipedia.org